Şəhidlər… Adı çəkiləndə başlar əyilər, ürəklər titrəyər, susqunluq danışar. Onlar bu torpağın canına hopmuş bir dua, azadlığın qanla yazılmış andıdır. Vətəni sevməyin nə olduğunu bizə qanı ilə yazan, canı ilə izah edən igidlərin adıdır şəhid!
Onlar artıq bir tarix deyil – bu günümüzün nəfəsi, sabahımızın ümididir. Hər bir şəhid bir bayraq kimi ucalıb göylərə. Onların ayaq basdığı torpaq müqəddəs, gözləri önündə açılan səhərlər nur doludur.
Ana bir övlad itirəndə yalnız bir uşaq yox, bütöv bir millət ağlayar. Amma o ağrının içindən bir gün qaldırar başını: “Vətən sağ olsun!” – deyər. Çünki şəhidlər bizə yalnız kədəri yox, həm də qüruru miras qoyublar.
Qəhrəmanlar susar, amma zaman onların adını pıçıltı ilə deyil, hayqırtı ilə çəkər. Hər bir şəhid – sinəsində qürur, alnında şəfəq, ürəyində Vətən olan bir hekayədir. O hekayə nə bitər, nə də unudular.
Qəbir daşlarına yazılmış adlar yox, tariximizin müqəddəs şərəf nişanlarıdır onlar. Səssizcə baxarlar bizə – “Vətənə sahib çıxın!” deyə.

Və biz, yaşadığımız hər an, azad aldığımız hər nəfəsdə onlara borcluyuq. Şəhidlər ölməz – çünki onlar torpağın altına deyil, xalqın qəlbinə gömülürlər..
Onlar geri dönməyəcəklər…
Heç vaxt. Heç bir zəngə cavab verməyəcəklər, heç bir payızda evlərinə qayıtmayacaqlar. Analarının pəncərədə gözlədiyi səssizliyin içində, bir də gəlməyəcəklər. Amma hər səssizlikdə onların adı səslənəcək. Hər bayraq dalğalandıqca, bir şəhidin nəfəsi kimi əsəcək havada.
Onlar heç nə istəmədilər. Onlar torpaq üçün can verdilər, biz torpağa ayaq basa bilək deyə. Ən sevdiklərini, arzularını, yarımçıq qalan gülüşlərini bir güllənin arxasında buraxdılar. Və biz yaşayaq deyə, onlar getdilər…

Bəzən onların şəkilləri qalmış divarda. Bəzən bir cüt çəkmə – hələ tozunu silmək istəməyən ata gözünün qarşısında. Bəzən məktəbli bacısının çantasına taxdığı bir nişanə. Amma ən çox – onların ətrini daşıyan səssizlik. Və bu səssizlik bizi hayqırmadan ağladır. Şəhidlər heç vaxt yaşlı olmurlar. Onlar elə 20 yaşda, 23 yaşda, gənc və əbədi qalırlar. Çünki torpaqla görüşən bir gəncin vaxtı orada dayanır. Amma onun adı… onun adı bu millətin hər nəfəsində yaşayır.

Hər dəfə azad bir nəfəs aldığımızda, unutmamalıyıq – bu nəfəsin arxasında kəsilmiş nəfəs var.

Onlar torpağın altında yatmırlar – onlar torpağın içində diridirlər. Hər ağacın kökündə, hər bayrağın qırmızısında, hər ananın göz yaşında. Onlar bizim sükutla söylədiyimiz, qürurla yaşatdığımız əbədi dualarımızdır.

Onlar – adlarını hayqırmayan, amma ruhumuzu oyadanlardır!

Allah sizlərə rəhmət eləsin… 🇦🇿