Elbariz Məmmədli: "Bir sönməz eşqə ünvanıq..."

15-03-2021, 09:00

Özgələşmək mənlik deyil

Mən siyasət adamı deyiləm,
anlamıram yalanları.
Tanımıram,
Vətəni burda qoyub
özgə yedəkdə olanları.
Mən söz adamıyam,
fiktimdən gül iyi də gələ bilər,
qan iyi də,
savaş iyi də gələ bilər,
Vətən iyi də.
Amma xəyanət iyi gəlməz,
torpağına daşına nifrət iyi gəlməz.
Sevmirəm,
Şərqin, Qərbin araqatan şarlatanlarını,
demokratiya deyiləni qana satanlarını.
Millət özü yürüməlidir,
haqqı çatan həqiqətlərə,
onun olan sərhədlərə,
bizim son savaşda yürüdüyümüz kimi,
torpaq üçün canımızı verdiyimiz kimi.
Biz tarixin başladığı yerdən
gələn millətik,
Tanrının verdiyi həqiqət üçün
ölən millətik
öldükcə dirilən,
dirildikcə, dikələn millətik.
Fəqət, dikəldikcə ləyaqətə yürümüşük,
siyasətə yox,
hünərə baş vurmuşuq,
xəyanətə yox.
Mən də bu millətin bir zərrəsiyəm,
həsrəti doğuları dolaşan
bir ümid səsiyəm.
Saxanın qarıyam, Tuvanın qışı,
Baykalın aynalı suyu, Yeniseyin zümzüməsiyəm.
Türküstanın yaşıl vadisi,
Altayın yaz nəfəsiyəm.
Təbrizdən Kərkükdən belə,
neçə qola parçalanmış,
sonuncu bölükdən belə
qopan Vətən təşnəsiyəm.
Mən siyasət adamı deyiləm,
özgələşmək mənlik deyil.

Uzaqda həsrət ağırdı

Uzaqda həsrət ağırdı,
Ağırdı, könül verdiyim.
Bütün duyğular yetimdi,
Fağırdı, könul verdiyim.

Nə sən orda sən kimisən,
Nə mən burda mən kimiyəm.
Üstündən payız adlamış,
Soluxmuş çəmən kimiyəm.

Ömür nədi, qayğı, qada,
Sürüyüb illər, aparır.
Ümidini xəzan döyür,
Vaxtını yellər aparır.

Zaman dəyişdirib, bizi,
Qırx il öncəki deyilik.
Hərəmiz bir qəm heykəli,
O xoş gündəki deyilik.

İndi əldə bəhanə yox,
Kimisə qınamaq üçün,
Hər gün yadıma salıram,
Səni, unutmamaq üçün.

Neynim, sənsiz keçdi, ömür,
Qəmdi eşqindən dərdiyim,
Uzaqda həsrət ağırdı,
Ağırdı, könül verdiyim.

Səni aldatdılar, bala

Sən əvvəl belə deyildin,
Səni öyrətdilər,bala.
Ayırıb ana qoynundan,
Sürüyə qatdılar, bala.

Bu gün mənim, sabah sənin,
O görünən uzaq sənin,
İç sənindi, qıraq sənin,
Səni aldatdılar, bala.

Sən kimi kimə satırsan?
Kökünə güllə atırsan,
İlan qoynunda yatırsan,
Qanını qatdılar, bala.

Necə bala böyüdəcən ?
Bayatıdan öyüdəcən,
Üç almadan söyüdəcən,
Səni də dartdılar, bala.

Vətən ki, var, dərdi çağlar,
Millət ki, var, gözü ağlar,
Sənin güvəndiyin dağlar,
Bizlərə yaddılar, bala..

Dişinə şirə çəkdilər,
Yolunu şərə çəkdilər,
Məni qəbirə çəkdilər,
Səni oynatdılar, bala.

Yol ki, var, sən çəkdiyindi

Bir yol başlanacaq, - uzun,
Daha həsrət donur, bala.
Yüz illərdi bu istəklə,
Ürəyimiz yanır, bala.

Bir sönməz eşqə ünvanıq,
Eşqə saray yaradanıq,
İzimiz dünyaya tanıq,
Ruh özünə dönür, bala.

Yol ki, var, sən çəkdiyindi,
Gül ki, var, sən əkdiyindi,
Tanrı sənin təkliyindi,
Yad olan nə qanır, bala.

Yer üzündə hürr yoxdusa,
Haqq vuran möhür yoxdusa,
O yurdda hüzur yoxdusa,
Anır, səni anır, bala.

İtirib izini Çölün,
Sulara qarışıb, gölün,
Ay hər gecə həsrət elin,
Başına dolanır, bala.

Özünü gərib ulayır,
Dərdini sərib ulayır,
Qurd necə qərib ulayır,
Həsrətdən usanır, bala.

Yola çıx ki, yolun olsun,
Tabın olsun, halın olsun,
Dönüşün vüsalın olsun,
Qayıdış başlanır, bala.

Bir səssiz yürüş də var

Yenə sular bulanıb, yenə hədəf Qarabağ,
Yenə can Vətənimiz çəkilir, qana sarı.
Bəs deyilmi söküldü, inci sədəf Qarabağ?
Qoymurlar sağalmağa, torpağın yaraları.

Zirvələnən dağların buludları sıxlaşıb,
Yad nəfəslər dolaşır, yenə bərədə, bənddə,
Neçə ümidə bağlı arzuları ağlaşıb,
Tükənib hövsələ də daha şəhərdə,
kənddə.

Hələ açammamışıq çox xəyanət izini,
Düşmənə can verirlər, içimizdən xainlər.
Yadların əllərinə dikib hələ gözünü,
Vətən satmaq naminə özgəyə arxayınlar.

İstismarın cəngində qul olub qalanlar var,
Yadlara at yemləyən köhnə mehtərlər qalıb.
Öz qanını satmağahazır olan, qanlar var,
Hələ də aramızda əliheydərlər qalıb.

Savaşda can vermişik, gözümüzü yaş tutub,
Gülə-gülə gedirkən, mübarək ölümlərə.
Dünyanın nə vecinə, sinəsində daş tutub,
İndi artıq bilirik, kim meylli kimlərə.

Daha qarışıb hər şey, başı , ayağı yoxdu,
Başı olan, qulunu savaşa körükləməz.
Görünür bu dünyanın gözünün ağı yoxdu,
Olsa, divlər həyatı zülmətə sürükləməz.

Başlar elə qızışıb, silah bazarlarında,
Atılan güllələrdən ölən hesaba düşmür.
Haqq çoxdan güllələnib, Qarabağ dağlarında,
İllərdi ədaləti dəftər-kitaba düşmür.

Dost olan bunca xain, qonşu qəsbkar olmaz,
Həyatı yaşamağa hər kəsin öz payı var.
Niyə eşitmirsiniz, qulaq haqqa kar olmaz,
Bu yurdun bir yaralı Qarabağ harayı var.

Millət ayaqlanıbsa, önündə dağ çökəcək,
Nə olsun, bu dərdlərin çox görmüşük, üzünü.
Bir səssiz yürüş də var, addımı yer sökəcək,
Bütün ürəyimizi bu dalğaya vermişik.

Qarabağ göylərini alıb yenə buludlar,
Oynayır ortalıqda neçə iqlim qurşağı.
Hünər öz yerindədi, nə olsun ki, həmlə var,
Türk haqqın elçisidi, Tanrı Türkün dayağı.

Elbariz Məmmədli