Aşağıda yazacaqlarım artıq 30 ildir məşğul olduğum bioloji elm olan təbabətdə öyrəndiklərimin nəticəsidir. Burada iddia etdiklərimi hərhansı bir məqalədə vəya mənbədə birmənalı göstərə bilmərəm...

Dediklərimə əsas istəsəniz...sizə 30 ildə oxuduqlarımın hamısını göstərərəm.

Bu isə çoxdur.

Nə isə....yaxın oturun.

Niyə evlənmirsən?

Bu sualı çoxunuz eşidibdir.

Əksəriyyət bu sualın obyekti də olmaqdan asılı olmayaraq əslində evlənmək də.....hətta övlad sahibi də olmaq istəyir.

Çoxumuz övlad sahibi olmağın təbii, vazkeçilməz bir dürtü, instinkt olduğunu düşünür.

Əslində, bir az elədir.

Amma tam olaraq elə deyil.

İnsan övladı öz ətrafında öz qohumlarını axtarır. Bunu isə ətrafındakı insanların qoxusuna görə anlayır.

Bəli, qoxusuna.

Biz artıq köpək və digər heyvanlar kimi qoxu ayırma qabiliyyətinə malik olmasaq da, emosiyalarımız hələ də qoxulara bağlıdır.

İnsan öz qohumunu qoxudan anlayır. Qohumbazlığın, yerlibazlığın kökü insanın artıq şüur altına keçmiş bu qabiliyyətindədir.

İnsan öz qohumunun reproduktiv, yəni nəsilartırma qabiliyyətini artırmasını arzulayır.

Çünki biologiya üçün məhz sizin övlad sahibi olmağınız vacib deyil. Siz özünüzün qohumunuza nəsilartırmada yardımçı olsanız, sizin emosiyalarınız sakitləşəcək, özünüzü konfort sahəsində hiss edəcəksiniz. Çünki sizin qoxunuzu verən sizin genlərinizdir. Sizin genləriniz qohumlarınızda da olduğu üçün...onların qoxusu sizə bənzəyəcəkdir.

Bəziləri uşaq vaxtı bələndiyi əskini və ya alt paltarını niyə qoxlayır?

Sakitləşmək üçün.......

Yəni. "Qardaş, sakitləş... Hələ sağsan... Sənin genlərin hələ həyatdadır" hissini aşılamaq üçün.

Evlənmək, övlad sahibi olmaq istəməyən insanların əksəriyyəti çox rahatdırlar.

Həqiqətən də, ailə həyatı, xüsusilə də uşaq baxmaq kifayət qədər eqomuzu aşan, zəhmətli işdir.

Bəzilərimiz, sırf bioloji olaraq uşaq baxmaqdan zövq alırıq. Amma bəzilərimiz bundan əziyyət çəkirlər.

Amma biologiyada hər bir parametrin həmən qonşu parametri gəlir.

Biologiyada bir var əlamət, bir də var əlamətin şiddəti.

Məsələn, mən ağız marçıldadan insanları sevmirəm. Öz rəhmətlik atam marçıldadaraq şorba yeməyi sevirdi. Mən isə bundan nifrət edirəm.

Öz atama hardasa 2 dəfə pis reaksiya verərək marçıldatmağını dayandırmağını söyləmişəm.

İkisində də kefim heç yox idi.

İnsan anadangəlmə emosiyalarını gizlədə bilməz. O emosiyaların eşiyi 100 üzərindən 95 ola bilər. Sizə gələn qıcıqlandırıcı faktor 80 olarsa, buna dözəcəksiniz.

Amma müəyyən strees və qorxu halları bu eşiyi azaldır.

Normal, özünü rahat hiss edən insanda müəyyən qıcığa reaksiya qabiliyyəti 100-dürsə, qorxu halında bu eşik artıq 40 ola bilər.

Əsəbi olduğunuz zaman daxilinizdəki emosiyaları daha rahat çölə vurursunuz.

Normal halda marçıldatmağa dözürdünüzsə, əsəbi halda dözməyəcəksiniz.

İndi gələk əsas mövzuya.

Uşaq sahibi olmaq istəməyən, evlənmək istəməyən biri ətrafında öz qoxusunu almaqdan məhrum olsa, hətta onun qohumlarının sayının azaldığını hiss etsə, o dəqiqə hərəkət planını dəyişir. Özü uşaq sahibi olmağa çalışır.

Əvvəllər demək olar ki, hər kəsdə öz nəslinin kəsiləcəyi qorxusu var idi. Aclıq, kütləvi xəstəliklər, padşahın kefindən çıxan müharibələr ucbatından qardaşının 10 uşağı olsaydı belə, sabah onların heç olmasa 1-nin sağ qalacağına zəmanət yox idi....

Amma indi?........

Əşşii, kef elə....

P.S. Mən özüm uşaq baxmağı sevən biriyəm. Mənim üçün qohumlarımın istər min uşağı olsun, özüm uşaq baxmasam, çox narahat oluram. Məhz bu səbəbdən, klublara getməyi, axşam gec saatlara qədər oturmağı sevmirəm. Bir yerin dadını çıxarmaq üçün orada uşaqlarımla olmalıyam....

Özümü hərdən kürt yartmış toyuq kimi hiss edirəm.