Şu makam koltuk sevdalılarını anlamakta güçlük çekiyorum. Yana yakıla koltuğa oturmak için her çeşit çabayı harcıyorlar, koltuğa oturduklarında kimi zaman açık, kimi zaman da kapalı kapılar ardında kendilerinden önceki makam sahiplerini kötülüyor hatta suçluyorlar. Vay efendim, şu kadar borç kalmış, yok efendim şöyle yapılmış, böyle yapılmış. Sayın büyüklerim, bunları geçin artık geçin! İşinize gücünüze bu millete daha iyi nasıl hizmet edebilirim diye odaklanın. Makama gelmek için söylediğiniz vaatlerinizi yerine getirmeye çalışın. Hiçbir zaman da şunu unutmayın ki, bulunduğunuz makamlar şikâyet etme değil, hizmet yerleridir. Bakın zaman su gibi akıp gidiyor. 2024 seçimleri geldi, çok uzun sandığınız beş yıl geride kalıverdi! İsmi bende saklı bir kişi, Erzurumlu bir eski siyasetçiden söz ederken şu cümleyi kurdu: "Ne gönlü, ne gözü doydu!" Yükünü tutmuş, çok defa önemli görevlerde bulunup defalarca başarısız olmasına rağmen hâlâ daha bir makama gelmek için çaba harcayan, hep bir yerden akan suyun başında olmak isteyen, partisi genel iktidarda bulunan bir siyasetçiydi, sözünü ettiği. Haklıydı, bu cümleyi kuran arkadaş. Bu ülkede ne yazık ki milletvekilliğine, belediye başkanlığına ve birçok önemli koltuğa doymayan, üstelik başarıdan da çok uzak çok sayıda eski siyasetçi var. Nafile beklemeyin onlardan bir köşeye çekilerek, yeni gelen nesile "ağabeylik" yapmalarını, gençlere yol açmalarını beklemeyin, yapmazlar. Çünkü onlar bu koltukları ve alacakları paraları sadece kendilerine layık görürler. Bunun için de her çeşit kumpasın, entrikanın içinde yer almaktan kendilerini kurtaramazlar.
Nefis öyle bir şeydir ki, hiç doymak bilmez; birçok insanın hayatı, arzularını doyurma yollarını aramakla geçer, Ama bir avuç toprak kâfi gelir.
Bu arada 2024 yılının başta ülkemiz insanlarına sonra tüm dünyaya barış, mutluluk, huzur getirmesini temenni ederim
Gazeteci &Yazar
Hakan Dikmen