Terror layihələri deyəsən fayda vermir, səmərəli olmur. Bu üsulla heç bir belə qruplaşma indiyədək nəyəsə nail olmayıb. Sadəcə duru suyu bulandırıb, başqalarının əlində təzyiq alətinə çevriliblər.

İspaniyada ETA, İrlandiyada Şin Feyn, Fələstində HƏMAS, Livanda “Hizbullah”, ASALA, İŞİD, “Əl-Qaidə”, Kolumbiya İnqilabi Silahlı Qüvvələri-Xalq Ordusu (FARC-EP) və daha neçə-neçə tanınan, tanınmayan terror qruplaşmaları törətdikləri əməllərlə hədəflərinə çatmayıblar.

Bu həm də onların dövlətlə dövlətlik edə bilmək gücündə olmadıqlarını təsdiqləyir.

HƏMAS və “Hizbullah”ın İsrailə qarşı müharibə elan etməsindən təxminən 1 il 3 ay sonra hər iki silahlı qruplaşma məğlub olub. Hər iki dəstə İsrailə qarşı hədəflərini reallaşdıra bilmədi. Əksinə liderlərini və tərəfdarlarını itirdi və s.

Erməni terror dəstələri də Azərbaycan və Türkiyəyə qarşı keçirdikləri çoxsaylı terror hücumları ilə röyalarını çin edə bilmədilər. Əksinə, onların illər uzunun göstərdiyi fəaliyyət nəticəsində Ermənistan cəmiyyəti parçalanıb, ölkələrinin aqibətinə inanmayan ermənilər onu tərk edir.

Türkiyənin əleyhinə olan terror qruplaşmalardan biri də PKK-dır. Bu da yuxarıda adlarını sadaladığımız dəstələr kimi mifləşdirilib. Elə təəssürat yaradılıb ki, guya bu terror qruplaşması məğlubedilməzdir, kürd etnik qrupunun problemlərinin həll edəcək yeganə qüvvədir və s.

Ancaq onların uzun müddət fəaliyyəti, geyimləri, silah və sursatla təchiz, təmin olunması, hər silahlıya “maaş” verilməsi, törətdikləri terror əməliyyatına görə “mükafatlandırılması” onların başqa qüvvələr tərəfindən maliyyələşdirildiyini iddia etməyə əsas verir. Başqa sözlə PKK kürd etnik qrupunun “haqqını” əlində bayraq tutaraq Türkiyəyə qarşı tapşırıqları icra edib. Ancaq Türk Silahlı Qüvvələrinin bu alətə qarşı ardıcıl əməliyyatı onu özünü buraxmaqla bağlı addım atmağa vadar edib.

Bir müddət əvvəl Türkiyənin Milliyyətçi Hərəkat Partiyasının lideri Dövlət Baxçalı qruplaşmanın İmralı adasında həbsdə olan başçısı Abdullah Öcalana müraciət edərək demişdi ki, PKK-da elə böyük nüfuzu varsa, onun buraxılması ilə bağlı tərəfdarlarına çağırış eləsin.

Türkiyə Böyük Millət Məclisindəki Xalqların Demokratik Partiyasının (DEM Parti) deputatları - Pərvin Buldan, Sırrı Sürəyya və Əhməd Türkün başçılıq etdiyi yeddi nəfərlik heyət İmralıda həbsxanaya üçüncü dəfə gedərək, Abdullah Öcalanın PKK-nın buraxılması ilə bağlı çağırışını təşkil ediblər.

O bildirib ki, qruplaşma üzvləri silahları yerə qoymalı, PKK-nı buraxmaq üçün qurultay keçirməlidir: “PKK-nın ləğv edildiyini açıqlayın”.

Bununla da Dövlət Baxçalının 2024-cü il oktyabrın 22-də İmralıya çağırışı ilə başlamış proses başa çatıb.

41 ildir adı çəkilən terror qruplaşması Türkiyədə dinc sakinlərin qanını töküb.

1979-cu ildə Öcalan Suriyaya qaçarkən PKK-nın törətdiyi cinayət hadisələri nəticəsində 4 min 472 mülki şəxs, 3 min 874 əsgər, 1225 kənd mühafizəçisi və 247 polis həlak olub, 6 min 36 silahlı, 3 min 71 bombalı hücum, 388 silahlı quldurluq olub, yüzlərlə insan qaçırılıb. Bu rəqəm onların törətdiyi çoxsaylı cinayətlərin nəticələrinin az bir qismidir.

Öcalan Türkiyədən qaçdıqdan sonra müxtəlif dövlətlərə sığındı. Rəsmi Ankara 1998-ci ilin sentyabrında Suriyadan onun deportasiyasını istədi. Bu ölkəni ovaxtkı prezidenti Hafiz Əsəd onu deportasiya etməyə məcbur oldu. Öcalan oradan Yunanıstana, Rusiyaya, Almaniyaya və başqa ölkələrə sığınmağa səy göstərdi. Sonda Yunanıstandan Keniyaya aparıldı, orada onların səfirliyinə yerləşdirildi. Türkiyə xüsusi təyinatlıları onu oradan qolu, gözü bağlı halda ölkəyə gətirdilər. Terrorçu qruplaşmanın başçısı Türkiyə bayrağı altında bu dövləti sevdiyini və s. etiraflar etdi: “Ölkəmi sevirəm. Anam da türk idi. İmkan versələr ona xidmət edərəm. Bundan başqa mənə heç nə deməyin. Xidmət lazım olsa, edərəm”.

Türkiyə hakimiyyəti bu terrorun qarşısını almaq üçün əvvəllər də cəhdlər edib. 2009-cu ildə Norveçin paytaxtı Oslo şəhərində “çözüm sürəci”nə (“həll prosesi”) başlanılmışdı. 2013-cü ildə rəsmi olaraq atəşkəs elan edildi. Ancaq 2014-cü il oktyabrın 6-8-də Suriyanın Ayn-əl-Ərəb şəhərində törədilən cinayət, bunun ardınca, Türkiyəyə qarşı bölücü fəaliyyətinə görə həbsdə yatan “Xalqların demokratik Partiyası”nın sədri Səlahəddin Dəmirtaşın başçılığı ilə küçələrdə etiraz aksiyalarının keçirilməsi anlaşmanın pozulması ilə nəticələndi.

2015-ci il iyulun 24-də terrorçuların hücumu nəticəsində çoxlu sayda Türkiyə polisi və hərbçisi həlak olmuşdu. Onda Prezident Rəcəb Tayyib Ərdoğan bildirmişdi: “Təəssüf ki bunlar çözüm sürəcini anlamadılar, anlamaq belə istəmədilər”.

Onda terrorçular ölkənin cənub-qərb rayonlarında xəndəklər qazaraq bölgəni mərkəzin nəzarətindən çıxarmağa səy göstərmişdilər. Bu rəsmi Ankaranın bu qruplaşmaya qarşı əməliyyatlarını daha da sərtləşdirməsinə təkan vermişdi.

Bütün xəndəklər dolduruldu, PKK silahlıları ölkədən qaçmağa məcbur oldular. Türkiyə silahlı qüvvələri onları ölkə içində, İraq və Suriyanın şimalında təqib edib.

Anası türk Abdullah Öcalanın Türkiyəyə xidmət etmək zamanı gəldi. Cümhuriyyətə silah qaldırmış, onun əhalinə qarşı terrorlar törətmiş, yaxud belə cinayətləri təşkil etmiş, iştirakçısı olmuş başqa vətəndaşları da silahı və PKK-nı buraxıb, dövlətinə borcunu ödəməklə xidmət edəcək?

Hələ bir müddət əvvəl qruplaşmanın başçılarından biri Murat Karayılan Öcalanın çağırışına tabe olmayacaqlarını bildirmişdi: “Tutaq ki, Öcalan çağırış etdi. Bununla işlər bitəcək? Biz on minlərlə silahlı gücü olan bir hərəkatıq. Onların maaşını kəsib “evinə get” deyən kimi, o da bunu edəcək deyil. Videozənglə Öcalanın özü hərəkətə keçmədən heç nə olmayacaq”.

Ehtimal etmək olar ki, Karayılan bu açıqlaması ilə PKK başçısının sərbəst buraxılmasını istəyir. Yaxud o, törətdikləri cinayət əməllərinə görə, məsuliyyətdən qaçaraq qruplaşmanın bir hissəsini nəzarəti altında saxlamağı planlaşdırır.

Suriya əvvəllər onlara yuva, sığınacaq olub. Ancaq Bəşşar Əsədin süqutu ilə bu ölkədəki düşərgələri, sığınacaqları yerlər də sıradan çıxır. Suriyanın keçid Prezidenti Əhməd əş-Şaraa ölkəsindəki PKK/YPG-PYD qruplaşması üzvlərinin silahlarını təhvil verməyə çağırıb. Bununla da onların ölkədə həyata keçirmək istədikləri röyanın acı günlərinin başladığını elan etmiş olub.

PKK-nın silahları təhvil verməkdən başqa yolu yoxdur. Başqa sözlə Öcalan və tərəfdarlarının çağırışla Türkiyəyə minnət etməsi əsassızdır. Çünki bu hadisəyədək regionda bir qarışıqlıq hökm sürürdü. HƏMAS, “Hizbullah”, Bəşşar Əsəd, İŞİD və başqalarına regionun bu halda qalması faydalı sayılırdı. Ancaq indi onlar regional səhnədə yoxdurlar. Belə şəraitdə PKK və qollarının fəaliyyəti daha aydın görünür. O biri qrupların vəziyyətinə düşməmək, itkilərdən qaçmaq üçün PKK bu addımı atmağa məcbur olur. Təbii ki bu onun sülhsevər və humanist olduğundan xəbər vermir. Dövlət Baxçalının çağırışı onlara bu addımı atmağa bəhanə verdi.

Öcalanın çağırışını BMT rəhbərliyi, Böyük Britaniya, Almaniya Xarici İşlər nazirlikləri, İraqın şimalındakı yerli hökumət və digərləri müsbət qarşılayıb. Bu siyahının artacağı da gözlənilir.

Yeri gəlmişkən, Avropa İttifaqı, NATO, ABŞ, Avstraliya, Yaponiya, Kanada, Qazaxıstan, Türkiyə, Suriya, İraq və İran da daxil olmaqla müxtəlif ölkələr və beynəlxalq təşkilatlar tərəfindən PKK terror təşkilatı olaraq tanınır.(Report)

Regiondakı hadisələr fonunda təslim olmaq PKK üçün yeganə çıxış yolu olaraq görülür. Başçıları Öcalanın çıxışından sonra qruplaşma təslim olmazsa Türkiyə antiterror əməliyyatını davam etdirəcək.

Məlumata görə, Türkiyə İraqın şimalından 50 kilometr aşağı enib. Hazırda Suriya və İraqda onun 365 hərbi hissəsi var. İraqın Süleymaniyyə şəhərində beş müxtəlif hərbi bazası fəaliyyət göstərir.

Türkiyə Suriyada yeni hakimiyyətin ordu quruculuğuna yardım edir. İstanbul ABŞ və Rusiya nümayəndə heyətinin Ukrayna məsələsi üzrə danışıqlarına ev sahibliyi edir. Türkiyə dünyanın təhlükəsiz energetika təchizatında qlobal aktora çevrilib. O, müxtəlif ölkələrdə antiterror əməliyyatlarının aparıcısı, iştirakçısıdır. Cümhuriyyətin bu istiqamətdə üstünlüklərini artırmaq da olar. Bu şəraitdə PKK-nın 10 il öncəki kimi “çözüm sürəcində” etdiyi oyunbazlığı təkrarlaması çətin olar. Belə bir addım atılarsa, o zaman qruplaşmanın havadarları da çətin vəziyyətə düşəcək.

PKK sovetlər dövründən qalmadır. O illərin siyasi ideologiyası və siyasi hədəflərinin icraçısı idi. Onda Türkiyəyə qarşı olanlar indi onunla əməkdaşlıq edirlər. Bu qruplaşma həm də SSRİ ilə bağlıdır. Elə Rusiyanın onun terrorçu olaraq tanımaması da təsadüfi deyil.

Yaxın Şərqdə terror qruplaşmalarının, habelə PKK-nın istifadə müddəti başa çatıb. Ümid etmək olar ki, regionda terror bitir. PKK-da daxil olmaqla belə təşkilatlar arxivə göndərilir. Deyəsən, terrorun iyrənc, yorucu olduğunu anlayırlar. Onsuz da belə silahlı qruplaşmalar alət olmaqdan başqa heç nəyə yaramırlar...(Report)