Ben 45 yıldır olduğum bu harika şehre mitil attım, bütün hesabım hep kendi memleketimde   kalmak oldu. Ama bana denilen hep  sabır,hep şükür, su akar yatağını bulur Aslında yüreğindeki lağımla yolu bulanlar varda o yolda  bizim meskenimiz  değil.

Boklu derelerimiz vardı  onların yüreklerinin  yanında zemzem suyu gibi olan.

Bizler tertemiz Erzurum'luyuz, boklu dereli bin şükür.... Bu şehrin evlatları o yolu kullanamazlar, onların o ayak oyunları  olmaz.

İlikler yalnızca Allah’a iliklenir namazda, yaşamda.

Belki onlara göre  yanlış ama bence doğru bağlı olur, birilerine bağlanmaz.

Yıllarca bu böyle, babamızdan gördüğümüz, büyüklerden öğrendiğimiz ders bu.

Allah da nasip etmesin.

Bu ildeki çoğu insanın kavgası hayatla, kendi ile, ailesi için. Yazık olan bu. Torpile, liyakatsizliğe yenilmiş yürekler çok. Yazık değil mi, hep böyle oldu sessizce.

Allah biliyor iyiyi de, kötüyü de, helali de, haramı da. Bazıları bu milleti saf aptal sanıyor, yada o işsiz, aşsızları yok.

Bende ailemi kendimi,  dost bildiklerimi düşünüyorum sanırken etrafımdaki onca çaresizin göz yaşında boğuldum her gün.

Yeniden sıfırladım  yüreğimi, kime değer vermişiz ya diye. Hala o eğitimde, mahalleli günlerde, sosyal paylaşımda, dostlukta, arkadaşlıkta kalmışım, çok gerilemişim.

Benimki hakiki bugünde serap...

Ben yeter ki ben kalayım, gerisi fasa fiso.... Artık yüreğim evim, evlatlarım,  sevdiğim dostlara aksın.

Gerisi bomboş bir hülya

Hayat çok çabuk savrulur iken, ben ne yapıyorum? Ben, gelecek bende çözülür derken  öyle değilmiş. Öyle uçmuş ki hayat denen alem, ışık mesafesi sanki. Zaten hayırlı raslantı da hayatta olmaz ki.

Üzerime gelindi mi gözüm döner, ben sakin olsam da çok iyi olsam da yanlış beni yorar, kahreder. O an gözüm görmez.

Bakın insanlığa renkli mi hayatları, yok. Heyecan var mı, yok. Biz insanlar misali denize ırmağa akan dere misali ayrıyız.

Bu makamlarda  oturupta, insan denen en muhteşem varlığa tepeden bakan  zavallı Dadaşım unutmaz.

Şimdi bakmayın bu ilin gülen yüzüne, uzanan eline, sessiz oluşlarına o fırtınayı görünce anlar her  biri, içindeyim ben.

Yarın ola hayrola.... DADAŞIM  unutmaz. Hakan Dikmen