Yaxınlarını itirmiş bütün insanlar bilirlər ki, onlar ölən şəxslə hələ də bağlı qalırlar, əzizlərinin ölümünə baxmayaraq. Bəli, bu əlaqə bir az zəifləyir, amma yenə də sevilən birinin yaxınlıqda olduğu barədə inam var. Çox vaxt bu hiss dua anında yaranır. Bəs mərhumlar bizi görə bilirmi? Onlar bizim xoşbəxt həyatımız üçün Rəbbə dua edə bilərmi? Bu gün bu haqda danışaq.
Mərhumlar nəinki sadəcə bizi izləyir, həm də bizim üçün dua edir. Əgər həyatımızı düzgün yaşasaq, dünyasını dəyişmiş əzizlırimiz bizim üçün sevinər, əks halda biz günah edib səhv yaşadığımız zaman kədərlənir. Qəribə səslənir, amma əslində doğrudur.

Moskvadakı kilsələrdən birinin ruhanisi Straxov Vladimirin söylədiyi olduqca heyrətamiz bir hekayə var. Xidmət başa çatdıqdan sonra yaşlı qadın onun yanına gələrək təcili olaraq oğlu ilə ünsiyyət qurmasını xahiş edir. Daha sonra o, Vladimirə bu şəxsin adının və ünvanı yazılmış bir qeyd verdi. Həmin gün din xadimi ünsiyyət üçün lazım olan atributları götürərək təyin olunmuş yerə getdi.
Ev yiyəsunə qadının onun yanına gəlməsini və ondan həmin gün ünvandakı adamla ünsiyyət qurmasını istəməsini dedi. Din xadimi divarda onun şəkli olan bir portret gördü və yanına gələnin o olduğunu söylədi. Oğlan gülümsəyərək dedi ki, bu qadın onun anasıdır və o çoxdan ölüb. Amma bu hadisə oğlana o qədər təsir etdi ki, ilk dəfə olaraq bir keşişlə bütün bu prosedurlara razılaşdı.
Bütün bunlar nağıl kimi səslənir, lakin bu, Vladimirin həyatından gerçək bir hadisədir və bu, mərhum yaxınlarının tamamilə fərqli bir dünyada olmalarına baxmayaraq, bizi gördüyünü və bizim üçün dua etdiyini sübut edir.
Rus mediasından Azadmedia.az üçün tərcümə edilib.