Makronun Marseldə erməni icması ilə görüşü Fransa liderinin onun üçün vacib siyasi tapşırıqların iş qaydasında qərar verməsi kimi şərh edilə bilər. O vaxt iğtişaşlar təzəcə başlayırdı (artıq ciddi görünsə də, Fransada iğtişaşlar artıq normaya çevrilmişdi) və Fransa prezidenti ümid edirdi ki, onları tez bir zamanda söndürmək olar. Bundan əlavə, istənilən halda iyunun 1-də Kişinyovda Azərbaycan prezidenti, Ermənistanın baş naziri, Fransa prezidenti, Almaniya kansleri və Avropa İttifaqı Şurasının rəhbərinin beştərəfli görüşü olub, Makron Parisin Ermənistan-Azərbaycan prosesinə hansısa böyük təsiri olduğunu iddia etməkdə davam etmək istəyir. Baxmayaraq ki, ümumiyyətlə, belə deyil. Makronun Marseldə erməni ictimaiyyətinə, ən əsası isə erməni radikal müxalifətinə onun onların tərəfində olması, bütün dünyada Qarabağ separatçıları mövzusunu gündəmə gətirən, demək olar ki, ən önəmli şəxs olması, onun gurultulu bəyanatları da bundan irəli gəlir. Ermənistan hakimiyyətinin özündən də bu məsələdə daha fəal lobbiçilik edir. Həmin Makron danışıqlarda vəziyyəti daha da mürəkkəbləşdirmək üçün Ermənistan-Azərbaycan prosesindəki ən çətin məsələdən istifadə edir. Bu, həm dünyanın ən böyük icmalarından biri olan Fransa daxilindəki erməni icmasına, həm də Ermənistanın müxalifətinə qarşı belə bir oyundur – bu görüşdə son dərəcə vacib və diqqəti cəlb edən detaldır. Yəni, Parisin və Qərbin vəzifəsi Ermənistandan öz problemlərini həll etmək üçün alət kimi istifadə etməyə davam etməkdir. Ona görə də Makron açıqlamalarında həm də erməni müxalifətinə işləyir. Məqsəd Ermənistan hakimiyyətini razı salmaq deyil, öz ölkəsində əsasən radikal erməni müxalifətindən ibarət erməni icması ilə oynamaq, Cənubi Qafqazda sabitliyin pozulması problemlərini həll etməkdir.

Biz görürük ki, Makron hər dəfə iyunun 1-də Kişinyovda olduğu kimi danışıqlar prosesinə “sürünməyi” bacaranda, hər şey rəsmi Bakının bəyan etdiyi bir növ Azərbaycan üçün qəbuledilməz olan təxribat xarakterli bəyanatla bitir.