Ben bu yaşa gelinceye kadar birçok şey geçti ömrümden onca dost, onca yapılanlar, onca yanlışlar, birçok kişiye yaptıklarım için sevincim, yâda yaptıklarıma değmeyen için hatalarım.

Onları içime atıp, gereksiz anılarla hafızamı dolduracağıma gönlümdeki insanları da, kötü ise bundan sonra silmeyi, bakın o leşler bile toprağa girince faydalı olur iken, faydasız, gereksiz bazı insanlardan artık temizlenmesini bende hak ediyorum dedim.

Onlardan uzak olmak, yürümek, isteklerine istediklerini bilmeyen yanlarına, cevap vermeyi bir an bırakıp, benim ne yaptıklarımın, geçmişimden doğru ve yanlış ne ise onların içinde gururlanma. Kendim için kim ne derse desin, kendime onur sayıyorum.

İçime bundan sonra salataya hıyar bile olmayacak varlıkları koymayacağım.

Onlarla bundan sonra işim olmaz.

Kendimi de üzmeyeceğim.

Ben, beni ve kendi doğrumu dinleyeceğim.

Mezarımda ki yerimde huzur içinde olmayı, yaşarken gerçek dostlara koşmayı, sallama insan yerine, demlenmiş gerçek yürekler ile olmayı seveceğime söz verdiğimden beri acım azaldı. Safram gibi onlarda benden çıkıp gitmeli.

Canım acımıyor şimdi.

Ve o safraların uzağında olunca da huzur da başka, dost başka, dostla dostluk başka oluyormuş.

Allah’ıma şükür, hep yanımda oldu sanki meleklerin.

Muhtaç etmedi beni hiç namerde, başımı hiç bükmeden dik durmayı nasip ettin ya şükür Allah’ım.

Bundan sonra da yanımda sadece ve sadece gerçek dostlar olacak.

Koltuğa bir yeri değip te değişen zevatlar unutmayın

Mahkeme Kadıya Mülk Değil