Üzüm spirti əlavə edilən gücləndirilmiş şərablarda çoxlu şəkər var ki, bu da spirtlə birlikdə diabetdə mədəaltı vəzi və qaraciyəri həddindən artıq yükləyir. Üzümün təbii fermentasiyası ilə əldə edilən quru şərablar daha təhlükəsizdir.

Xammalın fermentasiyası zamanı spirt əmələ gələn şərablar təbii adlanır. Güc vermək üçün bu cür içkilərə üzüm spirti əlavə edilərsə, möhkəmlənir. Gücləndirilmiş şərablar da yüksək şəkər tərkibi ilə xarakterizə olunur, buna görə də diabetli insanlar üçün onlardan qaçınmaq tövsiyə olunur.

Desertli yarı şirin şərabda hər litrdə 50-120 q şəkər, şirin şərabda təxminən 150 q, likör şərabında isə 210-300 q şəkər ola bilər. Belə şərabın hər stəkanı (200 ml) pəhrizə 10 ilə 60 q şəkər əlavə edə bilər.

Eyni zamanda, hətta qlükoneogenezi - qaraciyərdə karbohidrat olmayan birləşmələrdən qlükozanın əmələ gəlməsini maneə törədən etanolun əlavə edilməsi belə içkilərdən istifadə etdikdən sonra qanda şəkərin sıçrayışlarından "xilas etməyəcək".

Ən "təhlükəsiz" quru təbii şərablar hesab edilə bilər. Onlardakı şəkər konsentrasiyası litr başına dörd qramdan çox deyil. Bundan əlavə, bu cür içkilər daha az karbohidrat ehtiva edir və qanda qlükoza səviyyəsinin kəskin artmasına səbəb olmur. Bununla belə, hətta quru şərab da sui-istifadə edilməməlidir - diabetlə, həftədə iki dəfə 150-200 ml miqdarında istehlak edilə bilər.

Həddindən artıq spirt istehlakının sağlamlığa zərərli olduğunu xatırlamaq lazımdır. Bununla birlikdə faydalı xüsusiyyətlər də var. Məsələn, şərab maddələr mübadiləsini yaxşılaşdırır, sərbəst radikallarla və hüceyrələrin vaxtından əvvəl qocalması ilə mübarizə aparır, qan laxtalarının əmələ gəlməsinin qarşısını alır, ürək əzələsini gücləndirir, həzmi yaxşılaşdırır, mədədə turşuluq səviyyəsini normallaşdırır. Şərablar həm də tonik və anti-stress xüsusiyyətlərinə malikdir.