Əliabbas Salahzadə,
Millət Vəkili

Azərbaycan torpaqlarını 30 ilə yaxın işğal altında saxlayıb xarabalığa çevirən, kəndlərimizi, şəhərlərimizi yerlə-yeksan, tarixi mədəni abidələrimizi məhv edən, təbii sərvətlərimizi talayıb ekologiyamıza ölçüyəgəlməz ziyan vuran Ermənistan Vətən müharibəsində məğlub olduqdan sonra da öz faşist xislətinə sadiq qalıb, vaxtilə işğal altında saxladığı ərazilərə, eləcə də mülki təyinatlı infrastrukturlara yerləşdirdiyi minaların xəritələrini təqdim etməkdən boyun qaçırır. Bununla da, düşmən ölkə bilərəkdən hərbçilərimizin, eyni zamanda, mülki vətəndaşlarımızın faciəvi ölümünə şərait yaradır.

İyunun 4-də ermənilərin növbəti vandalizminin şahidi olduq. Xidməti vəzifələrinin icrası ilə əlaqədar işğaldan azad edilən Kəlbəcərə ezam olunmuş jurnalistlərin olduğu “KamAZ” markalı sərnişin avtomobili rayonun Susuzluq kəndi istiqamətində hərəkətdə olarkən tank əleyhinə minaya düşdü. Nəticədə iki media işçisi - AZƏRTAC Dövlət İnformasiya Agentliyinin əməkdaşı Məhərrəm İbrahimov, Azərbaycan Televiziyasının operatoru Cirac Abışov və Kəlbəcər RİH başçısının Susuzluq kənd inzibati ərazi dairəsi üzrə nümayəndəsinin müavini Arif Əliyev həlak oldular, bəzi insanlar da ağır yaralandı. Bu, ermənilərin növbəti vandalizminin, vəhşiliyinin əyani nümunəsidir.

Xatırladaq ki, bu hadisədən bir müddət əvvəl Azırbaycan XİN Kəlbəcər istiqamətində ölkəmizin ərazilərinə daxil olaraq, yolların minalanmasına yönəlmiş təxribat törədərkən Ermənistan silahlı qüvvələrinin bir qrup hərbçisinin saxlanıldığı faktını diqqətə çatdıraraq, bunun qarşı tərəfin həm hərbi, həm də mülki şəxslərin həyatına və təhlükəsizliyinə ciddi təhdid yaratmaqda davam etdiyinin, bölgədə vəziyyəti gərginləşdirdiyinin göstəricisi olduğunu bildirmişdi.

Ümumiyyətlə, Ermənistanın beynəlxalq humanitar hüququ, o cümlədən, 1949-cu il Cenevrə konvensiyalarını kobud şəkildə pozaraq Azərbaycan ərazilərində məqsədli şəkildə və geniş miqyasda minalar basdırması məsələsi ölkəmiz tərəfindən davamlı şəkildə beynəlxalq müstəvidə qaldırılıb və işğalçının niyyətinin Azərbaycan tərəfinə mümkün qədər ziyan vurmaq, evlərinə qayıdacaq mülki əhaliyə əlavə maneələr yaratmaq olduğu bildirilib.

10 noyabr 2020-ci il Bəyanatından bu günədək minalanmış ərazilərin xəritəsini hələ də Azərbaycana verməməsi, rəsmi İrəvanın müxtəlif bəhanələrlə bundan imtina etməsi onun məkrli niyyətindən, militarist siyasətindən xəbər verir. Bu fakt həm də sübut edir ki, Ermənistan regionda sülh və təhlükəsizliyin bərqərar edilməsində maraqlı deyil. Əksinə, Azərbaycana qarşı mina müharibəsini davam etdirən Ermənistan bununla insan hüquqlarına, beynəlxalq hüquqi aktlara qarşı açıq hörmətsizlik nümayiş etdirir, ali hüquqi-mənəvi dəyərləri gözdən salır.

Ermənistanın “mina müharibəsi”nə qarşı, sadəcə, Azərbaycan və region dövlətləri deyil, bütün dünya dövlətləri, eyni zamanda, beynəlxalq təşkilatlar mübarizə aparmalı, Ermənistana qarşı təzyiq və sanksiyalar tətbiq edilməlidir. Nə qədər ki, Ermənistana qarşı beynəlxalq təzyiq yoxdur, nə qədər ki, dünyanın aparıcı dövlətləri təcavüzkar ölkənin on illərdir davam edən təxribatlarına göz yumur, rəsmi İrəvan bütün regionda sülh və təhlükəsizlik üçün başlıca təhdid mənbəyi olaraq qalacaq.

Bəli, təəssüf ki, nüfuzlu dünya dövlətləri, bəzi beynəlxalq qurumlar tərəfindən Ermənistanın beynəlxalq öhdəliklərini kobud şəkildə pozmasına, o cümlədən Azərbaycan ərazilərinə məqsədli şəkildə minalar yerləşdirmək siyasətinə göz yumulur və bu ölkənin üzərinə götürdüyü öhdəlikləri yerinə yetirməsi tələb edilmir.

Burada bir məqamı da xatırlatmaq istərdik. Vətən müharibəsindən sonrakı mərhələdə işğalçı ölkə sərhədlərimizin delimitasiya və demarkasiyası prosesinin aparılmasına da daim süni əngəllər yaradıb. Bu prosesin uzun illər ərzində reallaşmamasına səbəb isə rəsmi İrəvanın işğalçılıq siyasəti olub. Təəssüf ki, beynəlxalq təşkilatlar tərəfindən də sərhədlərin delimitasiyası prosesinə dəstək verilməyib. Ermənistanın bu zaman törətdiyi terror əməlləri isə susqunluqla qarşılanıb.

Azərbaycan sərhədlərin delimitasiya prosesini digər qonşu dövlətlərlə həyata keçirib. Azərbaycan-Rusiya sərhədlərinin delimitasiya prosesi bu baxımdan nümunə sayıla bilər. Bu proseslərin heç birində hər hansı gərginlik yaşanmayıb. Lakin Ermənistan tərəfi məqsədli şəkildə sərhədlərin delimitasiyası və demarkasiyası prosesini ləngitməyə, süni problemlər yaratmağa çalışır ki, bu da rəsmi İrəvanın məkrli niyyətindən xəbər verir.

Bəzi beynəlxalq təşkilatlar ikili standartları kənara qoyaraq, Ermənistanın müharibə cinayəti əməllərinə, eləcə də Kəlbəcər hadisəsinə hüquqi və siyasi qiymət verməlidir, dünya ictimaiyyəti isə belə əməlləri kəskin qınamalıdır. Belə qanlı əməllərin baş verməməsi üçün beynəlxalq birlik minalanmış ərazilərin xəritələrinin Azərbaycana verilməsində Ermənistana təzyiq göstərməlidir. BMT və ATƏT-in Minsk qrupu həmsədrləri Ermənistan tərəfindən minalanmış bölgələrin xəritələrinin təmin edilməsində fəallığını daha da sürətləndirməlidir. Bu, çoxlu sayda insanın həyatı üçün təhlükənin aradan qaldırılmasına ciddi kömək edə bilər. Bu dəstək eyni zamanda bölgədə ədalət, sülh, təhlükəsizlik və sabitliyin bərqərar olmasına böyük töhfə ola bilər.