Bazen davranışlardan her şeyi anlayamıyor insanlar, o yüzden yazarak sesimi duyurmaya çalışıyorum. Binlerce kişi, binlerce yürek, binlerce karakter.
Etrafımdaki , insanları süzdüm 40 yıl, dinledim, gözlemledim. O alan herkesi görmemi sağladı iyi, kötü, çirkin.
Aslında bu alemde insanı sevmek, değer vermek, en zoru ona yalandan bakmak, arkasından fırıldak olmak, yalan konuşmak zor. Sen kimseyi arama, olan yanında ise mutlu ol, senden gidenlerde ne yanında olsun nede etrafında dolaşsın.
İnsan güzel bir dost, huzurlu hayat, sakin gece kokusu ister.
Sen doğru olda, varsın eğri sansın onlar, sen kendini biliyorsan sorun yok.
Allah bilse yeter.
En zor zamanda, umulmadık yerde boy verir umut sana. Dünya varsa insanlıkta, umutta vardır. Sen sevginle özgür ol, saygıda ise mecbur.
En uzun caresiz geçen ne zamandı?
Sıkıntılar geçici de, o karşındaki kahbe yüzlere bakmak çok zor.
Senin yüreğini onca yıl görememiş biri kardeşin dostun olamaz. O şerefsizler için zamanı harcama.
Herkes senden bir çok şeyi alır. Kimi samimiyetini, kimi iyi niyetini, kimi kardeşliğini, kimi saflığını, gülmeni, iyi niyetini.
Kimileride umut ettiğin o düşünceni.
En kötüsü bu ya.
Sevmek birine yakın olmak değil, bazende uzaktan seversin, hemde çok uzaktan.
Bugün en zor şey ise EDEPli olmak, birde yürekten SEVMEK.
Hele bugünde insan kaldıksa şükür, imtihan bu bize.
Buda bize yeter. Hakan Dikmen