Ukraynanın Azərbaycan Respublikasındakı Səfiri
Vladyslav Kanevski müharibənin ildönümündən yazdı. Azadmedia.az səfirin yazdıqlarını təqdim edir:
24 fevral 2022-ci il. Cümə axşamı. Adi iş günü başlamaq üzrədir. Amma Ukraynada deyil... Səhər saat beş radələrində mənim ölkəmin sakinləri zəngli saatlardan deyil, evlərində hiss olunan güclü partlayış və yeraltı təkan səslərindən oyandılar. Bu, atəşfəşanlıq, məişət qazının partlaması, zəlzələ və texnogen fəlakət deyildi. Bir neçə saniyə ərzində məlum oldu ki, ən dəhşətli proqnozlar özünü doğrultdu - rusiyanın Ukraynaya qarşı məkrli və vəhşicəsinə tammiqyaslı hərbi müdaxiləsi başlayıb. Ukraynalıların həyatı "əvvəl" və "sonra"ya bölündü.
Ukraynanın şərə müqavimət göstərməsindən bir il ötür. Buça, İrpin, Xarkov, Sumı, Xerson, Melitopol, Kiyev, Vinnitsa, Mariupol, Rubijne, Çerniqov, İzyum, Soledar, Baxmut... Bu, rus işğalçısının göz yaşı, ağrı və iztirab gətirdiyi Ukrayna şəhərlərinin tam siyahısı deyil. Bəzi Ukrayna şəhərləri sadəcə olaraq yer üzündən silindi və onların mövcud olduğu ərazilər minlərlə mina və sursatla çirklənmişdir.
Ancaq artıq çox az adam şübhə edir ki, putinin illər boyu yalan bəyanatlar və vədlər, saxta manipulyasiyalar, avantyura, bleflər və faizləri yüksəltmək oyunu, “ən müasir” silahlar şaqqıltısı, xarici məmurların təhdidi və rüşvətlə alınması ilə müşayiət olunan “çox gedişli” kombinasiyası Ukraynada sarsıdıcı bir fiasko yaşayır. Təəssüflər olsun ki, yalnız Kremlin Ukraynada törətdiyi vəhşiliklər və cinayətlər dünya ictimaiyyətinin indiki “böyük rusiya”nın sabun köpüyü olduğunu, hakimiyyətin isə bir ovuc oğru və yarı cinayətkar elementlərin əlində olan “failed state” olduğunu aydın dərk etməsinə səbəb oldu.
“Dünyanın ikinci ordusu”, rus əsgərinin zadəganlığı, rus zabitinin şərəf və ləyaqəti haqqında rus təbliğat rəvayətləri də miflərə çevrildi. Rusiya hərbçilərinin cinayətkarlar, təcavüzkarlar və talançılar kimi bugünkü assosiativ qavrayışı yeni sinonimlə - zeklə tamamlandı, çünki rusiya Ukraynada döyüşməyə razılıq vermələri müqabilində məhbuslara və köklü cinayətkarlara əfv təklif edərək onları öz silahlı qüvvələri sıralarına cəlb edir. Onlar isə “döyüşürlər” – bacardıqları şeyləri edirlər: dinc sakinləri öldürür, qadın və uşaqları zorlayır, evləri qarət edirlər. Bütün bunlar təbliğatçıların parlaq şüarları altında davam edir və Rusiyada bütün səviyyələrdə təşviq edilir. Keçmiş məhkumlar dərhal rus gənclərinə nümunə olan rus qəhrəmanlarına çevrildilər. Bugünkü rusiya məhz belə görünür.

Öz xalqına xidmət etmək əvəzinə putinin nifrət və yalan gündəmini məharətlə həyata keçirən rus diplomatları da yüksək mənəvi keyfiyyətləri ilə seçilmir. Bir vaxtlar ingilis diplomatı Harold Nikolson demişdi: “Bir dəfə, iki dəfə və on dəfə müvəffəqiyyətlə yalan danışa bilərsiniz, ancaq təbliğatın ruporu kimi göründüyünüz an, xüsusən də özünüz həqiqətlə yalanı ayırd etməyi dayandırdığınız an - diplomat olmağı dayandırdığınız andır”. Bu sözlər Lavrovun sinizmini, Nebenzyanın vulqarlığını, Zaxarovanın və bütün qitələrdəki rusiya səfirlərinin yalanlarını ən yaxşı şəkildə xarakterizə edir.

Rusiya məkrli "sülhməramlı" maskasını atıb, bir məqsəd güdür - Ukrayna millətini məhv etmək, Ukrayna kimliyini, mədəniyyətini və dilini yox etmək. Bunun üçün işğalçılar ukraynalıları, o cümlədən uşaqları öldürür və sürgün edir, şəhər və kəndləri bombalayır, Ukrayna kitablarını yandırır, soyuq və aclıqla təhdid edirlər.

Bəs niyə belə oldu ki, XXI əsrdə Avropanın mərkəzində bir dövlət digərinə hücum etdi? Cinayətləri cəzasız qalan yeni diktator niyə peyda oldu? Avropada hələ də başqalarının varlığını inkar edən, müharibəni, zorakılığı, işğalı alqışlayan xalqlar varmı? Bu sualların yalnız bir cavabı var: cəzasız qalmış şər həmişə geri qayıdır.
Vaxtilə rusiya Moldovanın və Gürcüstanın bir hissəsini işğal edib. Dünya lazımi reaksiya vermədi. Kreml isə növbəti aqressiv hərəkətlərə görə kart-blanş alaraq cəzasızlığını hiss etdi.
Rusiya Ukraynaya hücum edəndə bizim dayanacağımıza inananlar az idi. Lakin Ukrayna Müdafiə Qüvvələrinin və bütün Ukrayna xalqının qəhrəmancasına müqaviməti skeptisizmi qələbə ümidinə çevirdi. Və biz ümidimizin qələbə inamına çevrildiyi yeni reallıqda özümüzü tapdıq.

Bu gün mavi-sarı bayraq xaricdə sarsılmazlıq və azadlıq simvolu kimi qəbul edilir. Ölkəmiz üçün bu dönüş dövründə bizim əsl dostumuzun, düşmənimizin kim olduğunu, Ukraynada baş verənlərə qarşı laqeyd olmadığını və həyəcanını sadəcə imitasiya edənləri açıq şəkildə tanıdıq.
Şübhəsiz ki, Azərbaycan Ukrayna üçün əsl dostdur, çünki xalqlarımız dövlətin suverenliyini və ərazi bütövlüyünü müdafiə etməyin nəyin bahasına başa gəldiyini yaxşı bilirlər.
Bu gün müxtəlif qitələrdə bizə kömək əlini uzadan hər kəsə demək istəyirik: “Sizin köməyinizi və dəstəyinizi hiss edirik, bu bizə güc verir!” Biz xarici ölkələrin mərkəzi meydanlarını Ukraynaya dəstək çağırışı ilə dolduran hər bir icma nümayəndəsinə minnətdarıq. Biz Ukraynaya və ukraynalılara humanitar və digər yardımları davam etdirən ölkələrə, eləcə də sadə vətəndaşlara və ailələrə minnətdarıq. Biz Ukrayna uğrunda, o cümlədən diplomatik və sanksiya arenalarında döyüşən hər kəsə minnətdarıq.
İnsanlar, siz möhtəşəmsiniz! Bizi birgə qələbəyə yaxınlaşdıran dəstəyi yüksək qiymətləndiririk.