Palandöken dağı sahipsiz, yağan karın, yazın sahipsiz, kışın sahipsiz, gecen ayrı gündüzün ayrı sahipsiz. Evlerin, sokağın, mahallen hele köyün başka bir sahipsiz. Esnafın sahipsiz, evladın sahipsiz hele ki sana çıkan yollar hey hat ne sahipsiz. Gelen ağlar giden ağlar senle duran bir başka sahipsiz.

Canına can olan doktorun sahipsiz, yoluna ışık olan Akademisyenin sahipsiz. Kalem tutan eller sahipsiz. Dedik ya sahipsiz bir memleket. Verimli topraklarda çiftçiler sahipsiz, Aras’ın dibinde tarlan sahipsiz. Otogarın sahipsiz, Tren garın, Havalimanın, oto yolun sahipsiz, sana selam veren dostun ayrı bir sahipsiz. Hasan kalenin bağrındaki İbrahim Hakkı Hz’leri sahipsiz, Gazi meclisinde memleket sahipsiz. Ne zaman bu kadar sahipsiz ve yetim bir memleket oldun sen Erzurum’um. Seni sahipsiz bırakanlar düşünmez mi? Memleketini sahipsiz bırakan hiç çekinmez mi, kuldan utanmayan bu zihniyet Allahtan da utanmaz mı?

Nazara mı geldin sen Erzurum’um, yoksa bir başka pazara mı geldin. Azar azar işlediler, ilmek ilmek dokudular. Belli ki sahipsiz gördüler yetim bıraktılar. Sen merak etme olur mu elbet güneş doğacak, sahipsizlerde kendine gelecektir. Aras suyunun akıntısında kaybolacaklar ve memleketin öz çocukları inşallah sana sahip çıkacaktır.
Hakan Dikmen