Bu gün Paşinyan bir daha bəyan etdi ki, İrəvan ilin sonuna qədər Azərbaycanla sülh imzalaya bilər, delimitasiyaya hazırdır...
Onun vəzifəsi Avropa İttifaqının, Fransanın və ABŞ-ın himayəsi altında Rusiya olmadan danışıqlar aparmaqdır. Onun vəzifəsi onları Cənubi Qafqazdakı məsələlərin həlli üçün əsas moderator etmək, mümkün qədər uzun müddət bura gətirmək, Rusiyanı küncə sıxışdırmaqla regionda daimi mövcudluğunu təmin etməkdir. O, Azərbaycanla sülh müqaviləsi bağlamağa hazırdır, amma Rusiyasız, Qərblə. Digər sual isə sualdır: Azərbaycan buna razı olacaqmı?
Bişkekdə keçirilən MDB sammitində Əliyevlə Putinin görüşü, Paşinyanın iştirak etməməsi və prezidentimizin Xankəndindəki ardınca çıxışı bir çoxlarına 2020-ci il noyabrın 9-dan 10-na keçən gecə Rusiya və Azərbaycan liderlərinin görüşdüyü vəziyyəti xatırladıb.
Paşinyan özü şüurlu və bilərəkdən MDB Dövlət Başçıları Şurasının Bişkekdə keçiriləcək iclasına getməkdən imtina etdi. Baxmayaraq ki, əslində onun gəlməsinə heç nə mane olmurdu. Bir növ “çətin vəziyyət”, Qarabağ erməniləri ətrafında vəziyyətə istinadlar bəhanədir. Qarabağ erməniləri ətrafında yaranmış “vəziyyət” onun Qərb saytlarına sonsuz səyahətinə mane olmur. Bu onun seçimidir.
O, postsovet məkanında kommunikasiya, Avrasiya inteqrasiyası ilə maraqlanmır, Qərb dünyasına inteqrasiyada maraqlıdır.
Bütün Cənubi Qafqazda sağlam təmaslar, sağlam inteqrasiya, Ermənistanla konstruktiv qarşılıqlı fəaliyyət, Zəngəzur dəhlizi açılsa, Rusiya və Azərbaycan üçün yaxşı olacaq. Amma bu, odur. Moskva və Bakı bu gün Moskva və İrəvandan daha konstruktiv qarşılıqlı faydalı tərəfdaşlardır. Eyni zamanda, Rusiya Ermənistanın ayrılmasının qarşısını almağa çalışır.
Qərb daim müxtəlif beynəlxalq münaqişələri dalana dirəməyə çalışır. Problem qapanmalıdır, amma Avropa söhbəti həmişə sonsuz olaraq davam edir. Azərbaycan bütün dünyaya nümayiş etdirdi ki, münaqişədə son nöqtənin qoyulması çox vacibdir, İlham Əliyev Xankəndində bunun necə ola biləcəyini göstərdi. Bu vacibdir. Bu, müasir dünya tarixində unikal hadisədir.

Qərb bu gün özünü Ermənistan-Azərbaycan vəziyyətinin bir tərəfində, Ermənistanla yanaşı, digər tərəfdə - Azərbaycan və Rusiyada yerləşdirməyə çalışır. Qərb öz sevimli “su hövzəsi” taktikasından istifadə etməkdə davam edir.