Cesaret, tankın altına yatmakta değil, zulmün üstüne yürümektedir.

Bazıları cesareti, sorgusuz sualsiz itaat etmek sanıyor. “Emret komutanım” deyip kendini helikopterden atmak, tankın altına yatmak, nefessiz 10 dakika denizde kalmak… Gözü karalık mı bu? Hayır. Bu olsa olsa aklı devre dışı bırakıp korkuya sığınıp “emre itaat ettim” demektir.

Ama bir tanesi var ki “Hadi lan!” demiş. Emir büyük yerden gelmiş, ama o yine de “Hadi lan!” diyebilmiş. İşte esas cesaret budur. Çünkü bazı şeyler vardır ki, sadece yürek değil, karakter de ister. Düşünmeyi gerektirir. Vicdan ister. Aklı ayakta tutmak, korkuya diz çöktürmek ister.

Şimdi dön ve etrafına bak:
Zamlar yağıyor, insanlar susuyor.
Haksızlık kol geziyor, kimse ses etmiyor.
Yolsuzluklar ayyuka çıkıyor, ama ekranlar sessiz.
Sistemi halk için değil, kendi cebi için kuranlar, hâlâ alkışlanıyor.

Kimseden “Hadi lan!” diyen çıkmıyor.

Asıl cesaret, maaş yetmezken susmamakta…
Asıl cesaret, çocuğunun hakkı çalınırken “bana dokunmayan yılan” dememekte…
Asıl cesaret, dalkavuklara, hırsızlara, yalanı meslek edinenlere karşı dimdik durabilmekte…

Tankın altına yatmak kolay, ama gerçeğin üstüne yürümek zor.

Çünkü bu ülkede ölü taklidi yaparak yaşamak moda oldu.
Hayatta kalmak için ruhsuzlaşmak mecburi kılındı.
İsyan eden değil, itaat eden makbul görüldü.

Ama yeter.
Bu devran böyle dönmeye devam ederse, dönen sadece çark değil, hepimiz olacağız.

O yüzden zamanı geldi:
Bu ülkeyi bu hale getirenlere, yalanla süslenen düzene, efendi gibi görünüp kölelik dayatanlara artık birilerinin çıkıp net bir şekilde demesi gerekiyor:

HADİ LAN!
Hakan Dikmen
Gördüğünü söyleyen, sustuğunda boğulan biri.