Yeni bir takvim yılının henüz başındayız. Geçen günler içerisinde, geçen saatler içerisinde kaybettiğimiz değerlerden vaz geçtim artık, yarınlara olan umudumuzu sorgulamaya başladım desem yeridir. Mantığın almayacağı, fizik kanunlarının dahi açıklama hususunda altından kalkamayacağı o kadar çok pisliğimiz var ki, hangi birisine el atsam diye düşünürken dahi midemde yaşanan hareketliliğe dokunamadım bile… Eşref-i mahlûkat olan bizlerin işlediği haltlar bunlar ve maalesef işlenen her suçun faili olarak ta sözüm ona şeytanı gösteririz.
Şeytana uymak başka şey, şeytanlık yapmak başka şey.
Aslına bakılırsa şeytan bize çırak dahi olamaz ya neyse…
Televizyonun karşısına çıkmayalı kaç zaman oldu bende unuttum aslında. Haber dinlemeyeli, oturum programlarına karşı bir yudum demli çayla demlenmeyeli…
Korkuyorum desem yeridir.
Kulaktan dolma olmama rağmen, imkânım olsa şu duyduklarımın karşısında dahi uzayın en kuytu köşesine kaçmak için neler vermezdim ki!
Bilmem hangi ülkede sapık zihniyetin emellerine hizmet eden yerler bulunmuş.
Merak ediyorum neden şaşırıyorsunuz ki. Dünyanın gözü önünde yaptıklarına ses çıkarmayanların, yerin altında yaptıklarına hayıflanmaları sizin midenizi bulandırmıyor ise sizde de sıkıntı var demektir.
Doğu Türkistan’da çocuklara yapılanlar ile Gazze’de yapılanların ne farkı var? Yer üstünde yaptıklarına sesiniz çıkmıyor da yer altında yaptıklarına neden “vay be” diyorsunuz ki?
Komik olmayalım lütfen…
Daha birkaç gün öncesine kadar birileri çıkıp kaçırılan çocuklardan, sonu belli olmayan ve dosyası arafta kalmış çocukların akıbetinden, depremlerde oluşturulan kaos ortamında elimizden gözümüzün içine baka baka kaybedilen çocuklarımızın akıbetinden bahsederken, bahsetmemiz gerekirken, o konuya yoğunlaşmayalım diye gündem değiştirmek için canlarımıza terör belasıyla kıyılırken, biz halen daha encümenliğe veya belediye başkan koltuğuna kimi oturtalımın hesabındayız.
Sonrasında da ortaya çıkıp ekonomimizin iyi olmadığından, psikolojimizin iyi olmadığından, ahlak ve kültürel değerlerimizi kaybettiğimizden dem vuruyoruz.
Allah aşkına ne umuyordunuz ki?
Gazeteci &Yazar
Hakan Dikmen